Malzemeler: Orta boy çelik tava. Teflon tava değil. İki adet orta büyüklükte domates. İki adet büyük boy sivri biber. Bir adet yumurta. Bir diş sarımsak. Tereyağı ve sıvı yağ. Tuz.
Tarif: Biberler büyük büyük doğranır. Menemen bir görsel sanat olduğu ve çorba olmadığı için büyük büyük doğranır. Bu doğranma menemene ayrı bir tat da katar. Yarım yemek kaşığı tereyağı ve aynı ölçüde sıvı yağ tavaya konur ve altı yakılır. Yağ kızınca biberler yağın içine atılır. Bu arada domatesler soyulmaya başlar. Domates soymamak öğrencilik ve tembellik alametidir. Mutlaka soyun ve yetişkin biri olduğunuzu ispat edin. Biberler renk değiştirmeye başlayınca sarımsak atılır. Sarımsak böyle tam kızarmadan doğranan domatesler boca edilir tavaya. [Domatesi doğramış mıydık?] Tahta kaşık ile karıştırılır. Bazı içtihatlara göre bu ilk buluşmada tavanın kapağı kapatılmalıdır ki buhar kaçmasın. Ve menemen sonradan su ilave edilmeyi gerektirmeyecek biçimde sulu olsun. Yağ haricinde suyla da pişsin. Bazı diğer muhalif düşünürler ise kuru menemenden yana olduklarından kapağı kapatmanın zararlı olduğunu düşünürler. Başka işleri yoktur çünkü. Bu arada yemek sürekli burnu ve ağzı gözü yakmayacak biçimde koklanır. Menemene yumurta kırma zamanını en iyi belirten şey kokusu ve rengidir. Menemen pişmeden tadına bakılmaz. Çünkü daha menemen olmamıştır. Halen biber ve domates karışımıdır. Gerekli koku algılandığında yumurta kırılır. Yumurta yumuşak kaşık darbeleriyle hafiten dağıtılır. Yuvarlağın her köşesine eşit dağılması önemlidir. Sonra çorba gibi karıştırma yapılmadan yumurtanın pişmesi beklenir. Yaklaşık 20 saniye sonra ocak kapatılır. (Tuz atmayı gene unuttuk ulan. Tur yumurtadan önce atılır ki tuz da pişsin. Tuzlu pişsin. Tuzlu pişen aş ile piştikten sonra tuz atılan aş arasında fark olur.) Menemene melemen de denmez ayrıca. Afiyet olur. Her gün olur.