Pilavcı Orhan

İnci Sözlük Kitabı

6:45 yayınlarının bugünlerde çıkardığı İnci Sözlük adlı kitap dün itibariyle elime geçti. Bugün de metroda 70 sayfa okudum. Serkan İnci ve Umut Kullar’ın kaleme aldığı bu kitap İnci Sözlükle, İnci felsefe ve yöntemiyle ilgisi olmayan saçma sapan bir kitap. Hayal kırıklığına uğrar uğramaz da kitabın devamını okumama kararı aldım. İnci Sözlük tamam, eyvallah, arada sırada ibret verici şiirlerin yazıldığı bir mecra. Sözümüz yok. Dili terbiye ediyorlar. Görevini yerine getiriyor. Fakat iki tane sallama insanın çıkıp az önce kullandığım “görev” kelimesini liseli ağzıyla, kompozisyon mantığıyla açıklamaya çalışması; iktidara, güce ve adını vermedikleri medya orospularına savunma dilekçesi kıvamında laflar etmeleri beni gençlik adına utandırdı. Kitap adeta tecavüzden yargılanan bir masumun savunma dilekçesine benziyor. Bu kitapta iki tane gencimizin romantik günlüklerinden başka hiçbir şey yok. Ne yaptıklarını tam kavrayamamışlar. Bu da yetmemiş yaptıklarını da bu boktan kitabı çıkararak karalamışlar.

İnci Sözlük ve benzerlerinin yapmaya çalıştığı şey, failleri tarafından açıklanamaz. Bu direkt olarak yapılmaya çalışılan şeyin kimyasını bozar ve beraberinde riyakârlık getirir. Kitap örneğinde de olduğu gibi, kitabın yazarları, binlerce sözlük yazarını bir hamlede çöpe atmıştır. Güya medyayı eleştirmek için ziyaretler yapılıyormuş. Külliyen yalan. TV programlarına yapılan ziyaretler eleştiri maksatlı değil, bilakis sisteme kolay yoldan yem olmak için, tedavüle kolayca girebilmek için yapılan köylü kurnazlığıydı. Ben bunu da eleştirmiyorum. Herkes meşhur olmak ister. Bu yolda herkesin attığı adıma saygım var. Fakat bunu kabullenmeyip, Serkan İnci ve Umut Kullar’ın yaptığı gibi “panpa biz sistemi eleştiriyoduk valla, midemiz bulanıyodu o gerizekalı yapımcılardan” laflarıyla çarpıtmaya çalışmak pespayeliktir işte. Liselilik budur işte. Keşke kardeşlerim kitabı bastığınız yayınevinin bir diğer kitabı olan T.A.Z’ı okusaydınız da yazarı Hakim Bey’in dediği gibi gidip bi bankaya sıçabilseydiniz. Bir TV programını ziyaret etmekten daha onurlu bir iş olurdu. Reklamı da daha fazla olurdu inanın. Sizi temin ediyorum. Şimdi 6:45 vasıtasıyla bir kitabınız bir metanız oldu. Şimdi sizden bir TV programı da bekliyorum. Ama bu sefer delikanlı olun. Biz TV de görünmek için görünüyoruz ve yaşıyoruz diye narsistçe haykırın. Bizim narsist haykırışlara ihtiyacımız var. Şimdi kitaptan bir cümle vererek bu bahsi kapatıyorum.

“Günümüzde sesi mükemmel olup dış görünümü güzel olmayan bir insanın ünlü olamayacağı gibi, akıllı bir insanın mantıktan yoksun olan bir şaklabanın karşısında da herhangi bir şansı kalmamıştır.”

Cümledeki anlatım bozukluğuna mı değinsem hamlığına mı değinsem, yazarların sözcük dağarcığın ne denli fukara olduğuna mı? Şaşırdım.

Kadınlar Abdesti Sevinçle Alır

                                  -Fıkıhtan Utanıyorum

hiç kan kokmuyoruz

klavye de kan kokmuyor

muz kabuğu ve cep telefonu kokmuyor

başbakanın danışmanları

küllüğe henüz bastırılmış izmarit

istanbulun güneyi ve deneysel öküz

kan kokmuyorlar

kanın sesini ve rengini koklayamıyoruz

oysa kan da koklanmak ister

ben şahsen kanın içilmekten

ve izlenmekten haz aldığını düşünmüyorum

adam gibi bir kan elbet

feminist olsa bile koklanmak ister

yeni bir renk lazım

kırmızıdan sıkıldım

içinizde dolaşmaktan ve kokmamaktan

koklanmamaktan

kadın petlerinden ve sargı bezlerinden

dış basıncın bana uyguladığı kuvvetten

gözlerle ışık emdiğiniz ekranlardan

ki hiçbir monitörün kırıldığında

kanadığı ve koktuğu görülmemiştir

tekrar bana dönecek olursak

 

bir burundan yavaş yavaş ve üzgün

damlıyorum

kadın sevinç içinde

abdest alıyor

Cihat Duman, Ğ Dergisi, 12

Siz Gidin Barbarlarım Bana Bez Bebek de Yeter

Bir üçgenden içeri girmek istiyorum

tut beni Tanrım, o üçgenden içeri bırak
biri ne kadar küçük, ne kadar pembe
ben neyi çiğniyorum bir yanlarım açık
biri ne kadar filozof
hem açık hem çarşaf üstünde
neyi diliyorum şişman kızlardan
şişman kızlardan dilenmenin zamanı mı şimdi
ben üçüncü barbarın kestiği saçlarımı istiyorum
ama birden toprağa çekilen bir babaannenin
elleri elimde şimdi

arapça bilen akrabalar var, ne aç
kaç zaman geçti atılan pabuçlarım var
söyleyin ikinci barbar, bu pabuçlar daha mı dar
siz şimdi uyumak, yarına güzel olmak zorunda mısınız
siz yürüyerek üçgenlerin içine girmiyor
yürüyerek tarihin içine girmiyorsunuz
siz küçük burnunuzu kime saklıyorsunuz
annenizin en noktalısı annenize ne oldu
çamurdan kızların ellerini tuttum
benim babaanneme ne oldu

gördüm ki kasabanın kralları bile çamurdan
birinci barbarın tırnağı da inadına uzuyor
- dedim artık bez bebek de olur
bez bebek de yeter bana, parmağımı bez bebek de emer
belki büyür bilya oynar
sokaklarda sol memesi açık gezerdi kadınlar
evet evet, bez bebek de olurdu
hem elleri barbar ellerinden daha güzel
daha ince daha uzun daha lirik
bir elinden ben tutardım
bir elinden babaannem

Süleyman Can Portakal (1987)