Çok mu yalnız kaldı acaba? Sahnelere alışık kişiler evde delirir mi? Yaşlılığı da sevmemiş olabilir. Yalnız
kalmamanın bir yolu olarak da orta yolu deniyor. Majör duyguları gıdıklıyor. Orta yol sanat erbabına
gelmez. Yalnızlıktan kurtulur ama o kalabalıkla beraber kendi cehennemine
düşer. “Evde kal Türkiye, evine dön Suriye” diyebiliyor. Genç komedyenler
hakarete, tehdide ve devlet terörüne maruz kalırken mizahın vicdanla yapılması gereken
bir iş olduğuna dair video röportaj veriyor. Kendisine ciddi kişi ve
kurumlardan bir yorum da gelmiyor eleştiri de. Twitter’da bazı eli kalem
tutanların istihzasına maruz kalıyor. Bu bile ne kadar yalnız kaldığını
gösterir. Bir kardeşi olarak uyarıyorum Vedat Özdemiroğlu’nu. Öncelikle yazdıklarının
bir editör kontrolünden geçmediği Twitter adlı siteyi bıraksın. Ben bıraktım
rahatladım. Ben de kullanmayı beceremiyordum çünkü. İkincisi, mizah teorisyenlerine
göre mizah kutsalın mekanikliğinden doğar bildiğim kadarıyla. O yüzden dinler yasaklar gülmeyi. Mizah, kutsal denen şey her ne ise ondan
üstündür. Sınırlanamaz. Doğasına aykırıdır. Benden yaşça büyük bir üstada bu
yazıda mizah dersi vermek terbiyesizlik olacaktır. Fakat görünümü ve tavırları
genç olan bu arkadaşımı da yaşlılıktan muhafaza etmek de vazifemdir. Kendisini
yaptığı göçmen düşmanlığından ve gençlere gösterdiği müsamahasızlıktan dolayı
uyarıyorum. Hadi genç komedyenlere ve mizaha istediği şekilde yaklaşsın ama şu
göçmen meselesi namusumuzdur. Coğrafya bir misafirhanedir. Hepimiz vaktimiz
dolduğumuzda güneşe göçeceğiz. Hassaten Anadolu bin yıllardır çeşitli
misafirlere kervansaraylık yapmıştır. Yapmaya devam edecektir. Bunu hiçbir güç
değiştiremez. Coğrafya, devletlerden de güçlüdür. Lütfen ya hu? Kendisini savunamayacak
durumdayız. Selamlar. Sağlığınıza dikkat ediniz. Şarkı olarak da Theo
Angelopoulos’un Saddam’ın zulmünden kaçıp Yunanistan’a sığınmaya çalışan Kürt mültecilerin
anlatıldığı Leyleğin Geciken Adımı filmi için Eleni Karaindrou’nun Refugee’sTime parçasnı öneriyorum.
