Sayın Vedat Özdemiroğlu Abi’ye ikaz.

Çok mu yalnız kaldı acaba? Sahnelere alışık kişiler evde delirir mi? Yaşlılığı da sevmemiş olabilir. Yalnız kalmamanın bir yolu olarak da orta yolu deniyor. Majör duyguları gıdıklıyor. Orta yol sanat erbabına gelmez. Yalnızlıktan kurtulur ama o kalabalıkla beraber kendi cehennemine düşer. “Evde kal Türkiye, evine dön Suriye” diyebiliyor. Genç komedyenler hakarete, tehdide ve devlet terörüne maruz kalırken mizahın vicdanla yapılması gereken bir iş olduğuna dair video röportaj veriyor. Kendisine ciddi kişi ve kurumlardan bir yorum da gelmiyor eleştiri de. Twitter’da bazı eli kalem tutanların istihzasına maruz kalıyor. Bu bile ne kadar yalnız kaldığını gösterir. Bir kardeşi olarak uyarıyorum Vedat Özdemiroğlu’nu. Öncelikle yazdıklarının bir editör kontrolünden geçmediği Twitter adlı siteyi bıraksın. Ben bıraktım rahatladım. Ben de kullanmayı beceremiyordum çünkü. İkincisi, mizah teorisyenlerine göre mizah kutsalın mekanikliğinden doğar bildiğim kadarıyla. O yüzden dinler yasaklar gülmeyi. Mizah, kutsal denen şey her ne ise ondan üstündür. Sınırlanamaz. Doğasına aykırıdır. Benden yaşça büyük bir üstada bu yazıda mizah dersi vermek terbiyesizlik olacaktır. Fakat görünümü ve tavırları genç olan bu arkadaşımı da yaşlılıktan muhafaza etmek de vazifemdir. Kendisini yaptığı göçmen düşmanlığından ve gençlere gösterdiği müsamahasızlıktan dolayı uyarıyorum. Hadi genç komedyenlere ve mizaha istediği şekilde yaklaşsın ama şu göçmen meselesi namusumuzdur. Coğrafya bir misafirhanedir. Hepimiz vaktimiz dolduğumuzda güneşe göçeceğiz. Hassaten Anadolu bin yıllardır çeşitli misafirlere kervansaraylık yapmıştır. Yapmaya devam edecektir. Bunu hiçbir güç değiştiremez. Coğrafya, devletlerden de güçlüdür.  Lütfen ya hu? Kendisini savunamayacak durumdayız. Selamlar. Sağlığınıza dikkat ediniz. Şarkı olarak da Theo Angelopoulos’un Saddam’ın zulmünden kaçıp Yunanistan’a sığınmaya çalışan Kürt mültecilerin anlatıldığı Leyleğin Geciken Adımı filmi için Eleni Karaindrou’nun Refugee’sTime parçasnı öneriyorum.