Madde bizi kuşkulandırmaz. Eşya belki bunu başarır fakat
ötesi, bir birim ötesi yani şimdilik sanat diyelim, sanat bizi kuşkulandırır. Bizi
kuşkulandıran şey eğer sanatsa biz buna güzel deriz. Bugün güzel bir film
izledim. Aslına bakarsan beni madde de kuşkulandırmıyor değil. Fakat konumuz bu
değil, konumuz bizi kuşku ile bile olsa bazı duygulara maruz bırakabilen şeyin
sanat oluşu. Sağlam okurlarım girişten anlamışlardır filmden kaç ölçü
etkilendiğimi, mütessiriyetimin şiddetini. Evet, sinemanın şiir bahçesi olarak
gördüğüm türü kara mizah, eğer hakkından gelinmişse beni muhakkak değiştirir.
Quentin Dupieux İf İstanbul 2011’deki Lastik (Rubber) filmi ile neyin peşinde
olduğunu açık etmişti zaten. İstanbul Film Festivali muhteviyatında gösterilen Gerçeklik
(Reality) ise gözlemlediğim kadarıyla seyirciyi şok etti. Kuşku demiştim başta,
yeniliyorum zekâmız ile ilgili kuşkuya düştüğümüz an endorfin salgılarız. Bu
yeni bir durumdur. Dupieux çektiği filmin içine film koydu, rüya gördürdü,
rüyanın içine rüya kurdu. Bul karayı al parayı. Kuşkulanmıyoruz. Acaba benden
başkasıyla cinsel münasebet kuruyor mu/ kurmayı hayal ediyor mu dışında kuşkumuz
yok. Facebook hesabı olan biri kuşkulanabilir mi? Çocuk sevicisi olmadığımız
belli değil, homo olmadığımız kesin değil, inandığımız gibi yaşamak bizi neye
çeviriyor? Yönetim şeklimiz, baştakiler, gazeteler, müphem. Fakat
kuşkulanmıyoruz. Benzin daha ucuz olsa belki kuşkulanabilirdik. Adam film
çekmek için yapımcıya gidiyor fakat konuya bir türlü girilemiyor. Bir kere
balkona çıkılıyor, iki kere içeri giriliyor, temas sağlanamıyor ta ki yapımcı “projen
güzel ama bana son 40 yılın en güzel çığlığını kaydedip getireceksin” diyene
kadar. Adam eline alıyor kayıt cihazını ve psikolog karısının müşterisini
kaçıracak biçimde acılı haykırışını kaydediyor. Markette, spor salonunda elinde
kayıt cihazı ile haykırış arıyor. Çok güzel acı çekiyorsunuz bir daha… Fakat
gelmiyor, ikinci kez feryat edilemiyor. “En güzel çığlığı attım ama
kaydedemedim”: Vurulunca söylediği söz, fakat rüyada. Çığlıklarına numara
veriyor. Rüya gerçeği hapsediyor. Fakat son dönemin moda filmlerindeki gibi
değil, belki onların da parodikökünü alarak (İnception, İnterstellar) devam
ediyor. Filmin neresinde olursa olsun tam anlama yaklaşacakken bizi yeni bir
saçma ile anlamın yolundan saptırıyor. Yarın bir gösterim daha var. Saat 11:00,
Fransız Kültür Merkezi.
GERÇEKLİK | RÉALITÉ| REALITY | Yönetmen: Quentin Dupieux / Senarist: Quentin Dupieux / Görüntü Yönetmeni: Quentin Dupieux / Kurgucu: Quentin Dupieux / Özgün Müzik: Phillip Glass / Oyuncular: Alain Chabat, Elodie Bouchez, Jonathan Lambert, Jon Heder, Eric Wareheim, Roxane Mesquida, John Glover, Kyla Kenedy / Yapımcı: Gregory Bernard, Diane Jassem / Yapım Şirketi: Realitism Films / Dünya Hakları: Indie Sales / Fransa, Belçika / 2014 / DCP / Renkli / 87´ / İngilizce, Fransızca; İngilizce, Türkçe altyazılı
SEANSLAR
(*) işareti ile belirlenen seanslar filmin yönetmeni, yapımcısı veya oyuncusunun katılımıyla yapılacaktır.
15.04.2015
19:00
Feriye
bilet al19:00
Feriye
16.04.2015
11:00
Atlas
bilet al11:00
Atlas
17.04.2015
11:00
FKM
bilet al11:00
FKM
(*) işareti ile belirlenen seanslar filmin yönetmeni, yapımcısı veya oyuncusunun katılımıyla yapılacaktır.
2014 Sitges Eleştirmenler Ödülü
2014 Ghent Gençlik Jürisi–Mansiyon
Wrong / Yanlış ve katil tekerlek Rubber / Lastik filmlerinin yönetmeni Quentin Dupieux gene çılgınca gerçeküstü bir komediyle kafaları karıştıracak. B filmlerine selam duran, biraz da bilimkurgu tadı veren bu filmde, kendi halinde bir kameraman olan Jason yöneteceği ilk korku filmi için fellik fellik yapımcı aramaktadır. Servet sahibi yapımcı Bob Marshal filme finansman sağlamayı kabul eder etmesine de, bir şart öne sürer: Jason 48 saat içinde sinema tarihinin en kusursuz çığlığını bulmalıdır! Jason, çığlık arayayım derken bir kâbusun içine düşecektir. Bu arada bir belgeselde, adı Gerçeklik olan küçük bir kız, bir domuzun içinde bulduğu mavi bir video kasedin sırrını çözmeye çalışmaktadır. “Aslında Gerçeklik, benim daha önce çektiğim üç filmden de bir şeyler içeriyor denebilir: Steak, Lastik ve Yanlış. 2012 yılında Los Angeles’ta iki film çektim. Bunların ilki olan Wrong Cops pis, aptal ve basit bir filmdi. İkincisi ise Gerçeklik. Bu film temiz, zekice kurgulanmış ve karmaşık. Bu ikisi şimdiye kadar çektiğim en iyi filmler diyebilirim.” – Quentin Dupieux
2014 Ghent Gençlik Jürisi–Mansiyon
Wrong / Yanlış ve katil tekerlek Rubber / Lastik filmlerinin yönetmeni Quentin Dupieux gene çılgınca gerçeküstü bir komediyle kafaları karıştıracak. B filmlerine selam duran, biraz da bilimkurgu tadı veren bu filmde, kendi halinde bir kameraman olan Jason yöneteceği ilk korku filmi için fellik fellik yapımcı aramaktadır. Servet sahibi yapımcı Bob Marshal filme finansman sağlamayı kabul eder etmesine de, bir şart öne sürer: Jason 48 saat içinde sinema tarihinin en kusursuz çığlığını bulmalıdır! Jason, çığlık arayayım derken bir kâbusun içine düşecektir. Bu arada bir belgeselde, adı Gerçeklik olan küçük bir kız, bir domuzun içinde bulduğu mavi bir video kasedin sırrını çözmeye çalışmaktadır. “Aslında Gerçeklik, benim daha önce çektiğim üç filmden de bir şeyler içeriyor denebilir: Steak, Lastik ve Yanlış. 2012 yılında Los Angeles’ta iki film çektim. Bunların ilki olan Wrong Cops pis, aptal ve basit bir filmdi. İkincisi ise Gerçeklik. Bu film temiz, zekice kurgulanmış ve karmaşık. Bu ikisi şimdiye kadar çektiğim en iyi filmler diyebilirim.” – Quentin Dupieux
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder